پرواز 752

يه حسى بين اكثر سرنشينان اين هواپيما مشترك بود كه خيلى توجه آدمو به خودش جلب ميكنه و بيشتر دلمون رو ميسوزونه اينكه همشون پر از حس عشق و زندگى بودند كسانى بودند كه آرزوهاشون رو از سر گرفته بودند و با هزار اميد كوله بارشون رو بسته بودند تا زندگى اى تازه رو آغاز كنند دوست داشتند زنده بمانند. . با خودم مقايسه ميكنم كه از زندگى نااميدم و هنوز هستم . عجب روزگاريست